Aan alle jovo’s die dit willen en kunnen lezen,

Aan alle jovo’s (blanke in ewe) die dit willen en kunnen lezen,

Eerst en vooral wil ik alle mensen bedankten die er voor gezorgd hebben dat ik hier een super fijne verjaardag heb gehad. Ik was echt onder de indruk. Het was een zeer fijne dag met veel leuke cadeautjes. Bedankt !!

Ik ben dus niet illegaal geweest in Ghana, en heb ook geen vliegreis moeten ondernemen. Nee, na wat papierwerk, wat geld en mooie ghaneese pasfoto’s heb ik morgen ( voor jullie vandaag), één week later dus mijn visum. Dit kan je verstaan onder één stempel zetten. Maar het is allemaal in orde en das het belangrijkste e.

Wat is er ondertussen nog allemaal gebeurd:
Donderdag zijn we voor de eerste keer met de fiets naar school geweest, wat een ervaring. Taxi’s die voorbij vliegen, amebo’s (zwarte) die je aanstaren en roepen “jovo jovo bonjour”, bergen die je moet beklimmen maar natuurlijk ook afdalen geniet ik er toch zeer hard van.
Op school hebben Christine en ik nog een prachtige tijd gehad. De juffen hebben door waarvoor het materiaal gebruikt word, en de kinderen doen het hier allemaal prachtig. Zo zijn we donderdag begonnen met class 1, ze mochten komen tekenen, bouwen of spelen met de auto’s. De leerkracht van het eerste had direct door dat het bouwen voor logisch denken was. Ze vond het materiaal dan ook zeer knap. Het enige wat ze niet begreep was dat de kinderen zoveel mochten praten. Toen ik uitlegde dat dit in België ook mag, zolang het binnen de grenzen blijft begreep ze dit wel.
Bij de kleuters hadden we terug de bouwmaterialen, auto’s en dan de bewegingfiches van Nelly en Cezar bij. De kleuters zijn zeer betrokken bezig geweest. Ze gingen kijken naar de bewegingfiches en deden ze ook zeer goed na. Hierdoor speelde ze ook zeer goed samen. Na de middag was het dan de beurt aan class 2. We wilden er eerst mee sporten maar omdat ze specifiek achter de auto’s en bouwmaterialen kwamen vragen hebben we hen er ook mee laten werken. Zij maakten echt al zeer knappe constructies.
Na onze schooluren hebben Christine en ik een kast vernist zodat deze vrijdag naar school kon.

Vrijdag kwam Franklin dan een kast brengen. Hij bleef vrij lang weg, maar dat kwam deze keer goed uit. Want er kwam een meisje aangelopen die een serieuze snee in haar voet had. Het bloed liep eruit, en ik was wel benieuwd hoe ze dit gingen aanpakken. De leerkrachten raken het bloed niet aan, en zijn dus ook bewust van het aids probleem. Ze namen blaadjes van de bomen en maakte die plat. Deze legde ze dan op de wond. Het bloed drong hier allemaal in en liep dus niet meer van haar voet. Na een goede vijf minuten kwam er dan ineens een ehbo koffer boven. Er zaten vier soorten pilletjes in en wat windels. Ze deden rond de blaadjes een windel en het meisje werd naar huis gebracht. Toen was Franklin er met de kast, de directrice was volledig in haar nopjes.
Nadien hebben we met de kleuters getekend. We hadden geen specifieke opdracht gegeven. Ze tekende vooral cirkels, mannetjes en huisjes. Wel merkte je dat de kinderen genoten van het rustig werken. Ik heb dan aan de kleuterjuf uitgelegd dat bij deze oefening het zeer belangrijk is dat ze een juiste pengreep nemen. De leerkrachten waren zeer blij met deze informatie. Dus ik denk wel dat ze er in de toekomst op gaan letten.

Enzo komen we dan aan zaterdag, deze dag kwam mijn mama aan. Ik lag al om half zeven in mijn bed wakker van de zenuwen. Heb dan maar van puur armoede mijn kamer gekuist. Daarna nog even in het zonnetje gezeten en toen was mijn mama er. Zalig, heb geweend als een klein kind. Was echt blij te zien dat ik ze terug zag. Na het middageten ben ik dan met mijn mama en mijn twee tantes het dorp gaan verkennen. Ze moesten toch zien waar ik al bijna twee maanden leef en hoe de mensen hier zijn. Ze waren zeker onder de indruk.

Zondag was het de verjaardag van Sally. We hebben morgens eerst alle kleren gesorteerd, de verschillen zijn: mannen- vrouwen- kind- baby en daarin zijn er nog meer onderverdelingen zoals t-shirt zonder, met, lange mouwen, truien, lange broeken, schorten , … .
Nadien hebben we even gerust want ’s avonds was er een feestje voor Sally maar ook mijn verjaardag die maandag was.
Op het feest hebben we gedanst, gedrumd en gezongen. En nee, na twee maanden afrika kan ik nog steeds niet zo met mijn poep schudden als die dames hier. Het drummen was al een geluk dat je mijn muzikaal talent niet zo goed hoorde en bij de zang was dat helemaal een geluk. Maar algemeen besluit: Was een zeer fijn verjaardagsfeestje. Het enige nadeel was, dat ik nadien in mijn kamer werd opgesloten want ze gingen mijn stoel en dergelijke versieren.
Zo stond ik maandag morgen op, hingen er touwen en versiering aan mijn stoel en op de tafel stond een grote doos van de drie andere meisjes. Ik mocht deze natuurlijk open doen. Het was een zeer mooie schilpad waar ik al lang achter zaag. Ben hen er dan ook zeer dankbaar voor. Was zeer lief van hen. Bij het ontbijt vertelde mijn mama dan dat ik bij elke maaltijd een pakje kreeg. Dus heb ik er maar wat extra maaltijden ingelast. En bij elke maaltijd was het zeer groot feest, de pakjes waren echt super!! Ik ben ook naar school geweest om nic nac-jes uit te delen. De hele school stond er. Het was zeer fijn. Elke klas heeft dan nog een liedje gezongen. Ik had er echt plezier in.
En als kers op de taart heb ik die dag ook een baby op mijn rug gedragen. Het is echt een vreemd gevoel. Ze had mij bijna we uitgekleed want de lintjes van mijn T-shirt waren zeer interessant. Het enige wat ik er een beetje griezelig aan vond was dat de baby een beetje naar beneden zakt als je recht komt. Dat is zeer normaal want dan valt het poepje in de doek.
In de namiddag gingen we dan met Simon op stap, hij is de plaatselijke doctor. Er was aan hem een fiets beloofd en ik wilde wel eens zien hoe ze het hier allemaal aanpakte. Ik was echt onder de indruk, zo was er een man met een dubbele beenbreuk, hij had zeer veel vocht in zijn knie en Simon ging het weg werken. Da man had zeer veel pijn en van zijn gekreun begon mijn maag te draaien. Had het respect voor deze man. Als Simon klaar was, legde hij een soort van hout met roze talkpoeder op de breuk en daar rond plastiek. En zijn vrouw, zijn assistente legde er nadien een windel overeen. Als je hem bezig zag, besefte ik dat we heel goed doen om deze man een fiets te geven. Want zo helpen we niet één man maar veel mensen. We hebben ook aan zijn vrouw een fiets beloofd, want het zou gek zicht zijn moest zij erachter lopen. Deze komt ze oppikken als wij vertrekken zodat wij de fiets nog eerst kunnen gebruiken.
’s Avonds lekker gezellig buiten gegeten en nog wat genoten van elkaar gezelschap.

Vandaag dinsdag hebben we de materialen voor de baby’s gesorteerd. Nu weten we van alles wat er is. Binnen een half uurtje gaan we langs de weeshuizen en het ziekenhuis eens kijken en zien wat ze kunnen gebruiken. Tevens gaan we er ineens bij vermelden dat ze donderdag hun gerief kunnen komen oppikken. Zo hebben we de tijd om even te kijken wat ze het meest nodig hebben en wat we kunnen doen. Het doet goed om zo een beetje verder te werken aan die materialen, want als ik het nu zo bekijk heb ik niet veel tijd meer. Nog drie weken ben ik hier, en al die materialen moeten nog verdeelt worden. Zo is er vandaag ook een afspraak gemaakt met de burgemeester en met het hoofd van het onderwijs zodat deze mensen eens kunnen komen kijken.

Als laatste gun ik jullie nog een paar leuke weetjes en een dikke zoen
van de plaatselijke verslaggeefster te kpando.

Tineke

Enkele leuke weetjes:
- Vergeet niet dat baby’s je hier uitkleden
- Christine en ik staan altijd droezig op foto’s
- Na een goed glaasje wijn slaap je hier fantastisch.
- ….