Een reisje achter de rug , en de container is er!

Een reisje achter de rug en ook de container is er geraakt.

Na mijn vorige internetbeurt besloten we te voet naar het zwembad te gaan. Christine en ik maakte een omweg, we moesten immers nog geld wisselen. Toen kwamen er plots zeer veel jongeren voorbij gelopen. We wisten niet goed wat er gebeurde. Ik voelde mij op dat moment ook niet op mijn gemak. Na een stukje verder wandelen zagen we dat er iets in een school was gebeurd. Ik dacht meteen aan het ergste, misschien was er iemand neergestoken ofzo. Dus ik wilde het weten, na het aan enkele mensen gevraagd te hebben zeiden ze dat er vijfentwintig kinderen aan het sterven waren door de medicijnen die ze van de overheid hadden gekregen. Er bleven moeders met kinderen op de rug aangelopen, de tranen liepen over hun wangen. Ze wilde hun kind uit het school halen. Tegelijk kwam de ambulance aanrijden. Het was er een zeer drukke en hectische bedoeling. Ik voelde mij toen zeer nutteloos, want veel kon ik niet doen. We hebben dan ook de scholen van Fesi en Agbenoxoe verwittigd dat ze de medicijnen nog niet mochten nemen.

Dinsdag morgen voor we naar Cape coast aan het rijden waren hoorden we dat de kinderen ok waren, dat er niemand was gestorven. En dat het vooral psychisch was. Dus de kinderen mochten de medicijnen terug nemen. Ik ben er toch nog steeds niet helemaal gerust in.
Na drie uur trotro kwamen we dan in Accra aan waar we eerst iets aten en dan terug in een trotro stapte richting Cape Coast. Die begaf het onderweg. We werden overgeladen in een andere trotro en kwamen zo veel later aan in Cape Coast. De mensen klampten ons aan, ik voelde mij er veel onveiliger dan in Kpando. Maar het was er wel zeer knap, we konden het strand zien vanuit ons hotel. Na iets te hebben gegeten besloten we om te gaan slapen want we wilden vroeg opstaan..

Woensdag zijn we dan ‘s morgens eerst naar het natuurpark Kakun gegaan. We hebben toen eerst over de bruggen gelopen die een dertigtal meter in de hoogte hingen. Je had dus een zeer mooi zicht over een stuk natuurgebied. Vond het wel een beetje spannend want het wiebelde toch vrij hard. Nadien zijn we een tocht gaan maken op de grond, daar kregen we een gids voor mee. Zij wist veel te vertellen over de bomen. Zo weet ik nu dat de schorsen of sappen van bomen worden gebruikt voor medicijnen, kwaaltjes en materialen. Echt knap wat ze er allemaal mee doen. (piano, aambeien, astma, … ) Toen dat allemaal achter de rug was gingen we terug richting hotel waar we een lange broek wilde oppikken. Eenmaal we deze hadden gingen we naar Coast Castle. Dit is het slavenfort van Cape Coast, het is een zeer knap fort. De gids die we deze keer meekregen kon ook zeer aangrijpend vertellen. Zo kwamen we te weten dat de slaven een één tot drie maand in het fort moest doorbrengen voor ze naar andere plaatsen werden vervoerd. Ze verbleven met een tweehonderd in één kamer. Dit werd gedaan om te sterke mannen te hebben. De andere, de gene die het niet overleefde werden in zee gegooid. Om de x-aantal maanden werden alle mannen er eens uitgehaald. De kamers werden leeggehaald en de lijken en dergelijke die er toen nog lagen werden gebruikt om mee te bouwen. Ik heb dus op lijken zitten te lopen. Aan de dodencel wist hij ons te vertellen dat de mensen er willekeurig werden ingestoken om te zien hoelang ze het volhielden zonder te eten en te roepen. De mensen moesten dus verhongeren en doodgaan. Dat was het nut ervan. Dat snap ik toch niet zo goed, maar daardoor besef je wel dat het vroeger zeer hard was.
Na al deze gruwel te zien, zijn we gaan eten in een restaurantje met zonsondergang op zee. Het was er zeer druk want het was immers valentijn. Maar dat belette mij niet om te genieten van het prachtige uitzicht.

Donderdagmorgen gingen we naar Elmina. Dit is de eerste keer dat we zo hard waren afgezet de man van de trotro vroeg het vijfdubbele van het normale bedrag. We wisten dat toen niet, achteraf vond ik het wel zeer geestig. We zijn in Elmina wat gaan wandelen en genieten van de pracht van vroeger. Zo stond er ook een slavenfort en een kasteel. De omgeving in Elmina was net iets mooier dan in Cape Coast. Er was een have met veel vissersbootjes en het lag ook hoger. Het enige nadeel was dat het er vrij hard rook naar vis. De trotro terug naar het hotel en wat kleins gaan eten.

Vrijdag vertrokken we dan terug naar Accra want Hanne, Sara en Kim vertrokken zaterdag. En Franklin kwam ons oppikken want de materialen kwamen aan die dag. Eenmaal in Accra zochten we een verblijfplaats voor de drie meisjes en belde we Franklin op. Hij zei toen dat we man van het vervoer er nog steeds niet was. Hij zou ons bellen vanaf dat de man er was. Na een uurtje hadden we hem aan de telefoon. Ik zei hem dat Victors broer bij de materialen moest blijven en dat hij naar ons moest komen zodat we ongeveer samen in Kpando zouden zijn. Na drie uur was hij er nog niet. Ik was toen wel even in mijn gat gebeten, het was de laatste dag van de meisjes en wij zaten hun tijd te verdoen met wachten. Heb het hem toen even verteld en zijn naar het zwembad gegaan. Nadien heb ik mijn excuses aangeboden aan Franklin. Hij had stress en ik was het beu en ik had het hem ook vriendelijk kunnen zeggen.
En tenslotte zijn de materialen er geraakt, er was wel wat te kort. Zo missen we twee diepvriezen, wat dozen , … . Jammer maar we hebben nog steeds veel materialen. Aan het zwembad moest ik afscheid nemen van mijn drie maatjes. Mijn tranen stonden in mijn ogen. Ik vond het echt super dat ze zijn langs geweest, heb echt genoten van hun verblijf. Was een leuke afwisseling.

Zaterdag hebben we alle materialen uit de appartementen gehaald en gesorteerd. Het was zeer vermoeiend, want er waren zeer veel mensen en ze verstopten van alles. We hadden vijfentwintig ogen nodig, wel geestig want het is normaal dat ze dingen wilde. We hebben dan de poort gesloten. En proberen te werken met de mensen die er toen waren. Zo legde we de kleren, babymateriaal, schoolgerief, sportgerief, … . Bij elkaar. Eenmaal dat allemaal was gebeurd lieten we onder onze begeleiding alle materialen terug naar binnen brengen. Alles kreeg een eigen plaatsje, zodat we nu weten waar alles staat en aan alles aankunnen. Het was zeer vermoeiend maar heb wel genoten. De mensen die ons hadden geholpen mochten vijf dingen kiezen die ze wilde hebben. Het waren net kleine kinderen die iets kregen. Zalig. Moe en voldaan kroop ik in mijn bed.

En dan nu nog een deel uit mijn schoolverslag:
Maandag was mijn eerste schooldag met Christine en met materialen in Fesi. Eerst hebben we een uurtje op ons poep gezeten want de kinderen oefenen eerst hun marcheren. Na dat uurtje poep zitten werd het tijd om onze benen te streken en te gaan sporten met class 6. Ze konden kiezen uit rope-skipping of basket. Alle jongens en een paar meisjes kozen ervoor om bij mij te komen springen. Het was zeer fijn, de kinderen zijn zeer sterk, zijn flexibel en hebben een goede coordinatie. Met andere woorden ze zijn er vrij goed in. Ze moesten op hun blote voeten in zand springen. Iets wat wij al nooit zouden doen. Toch slaagde ze erin om criss cross, singht swing criss cross, toad en puch up te doen. Nadien double dutch, dit verliep iets moeizamer. Het draaien ging in het begin niet zo vlot. Maar denk dat dit nog zeker gaat komen. Na de pauze gingen Christine en ik naar de kleuterschool. Daar gingen we puzzelen en bouwen met de houten blokken. We hadden enkele houten puzzels en drie gewone (4,6,9 stuks) mee. Het viel heel hard op dat de kinderen dit nog nooit hadden gedaan. Bij de houte puzzels staken ze de stukjes gewoon in een gaatje, of het nu paste of niet, het zat in een gaatje. Na enkele keren te helpen hadden de meeste het door dat de stukjes mooi in het gaatje moesten passen. De gewone puzzel hebben we maar door drie kinderen laten doen. Door Happy(zus van mousi, die mee in ons huis werkt) die in het zesde leerjaar zit en twee kleuters. Happy kwam ons helpen en wilde ook eens proberen te puzzel op te lossen, ze kon dit niet (puzzel van 9stuks). Ze forceerde de stukjes zodat ze in elkaar zaten, maar ze had niet door dat het een tekening moest worden. Na haar op gang te zetten met drie stukjes is het haar dan uit eindelijk wel gelukt na 10 minuten. De twee kleuters dan, eentje heeft het opgegeven en de andere kon het wel. Bij het bouwen viel het heel hard op dat de kinderen alleen torens begonnen te maken. Ik heb mij er toen eventjes bij gezet en een contstructie beginnen te maken. Toen begonnen de kleuters ook echt knappe dingen te bouwen

Dinsdag na de pauze weer tijd voor de kleuters. We hadden grote auto’s bij en een speciaal soort van bouwblokken. Het waren buisjes waar ze wielen enzo konden aanzetten. De kleuters waren weer zeer enthousiast net als de juffen. Als het wissel van groep was, kwam één van de juffen af met een zeer goed idee. Ze zei tegen de kleuters dat ze hun auto mochten tekenen die ze net gebouwd hadden, of waar ze mee hadden gespeelt. Ik vond dit zeer knap, heb het haar dan ook gezegd. Was echt fier. Ik ben er zeker van dat moesten de kleuterjuffen zien en weten wat kleuteronderwijs in België is dat ze het ook zouden doen moesten ze de mogelijkheid hebben.
Na het middageten zijn we gaan tekenen met class 4. Christine en ik legde uit welk dat de drie hoofdkleuren waren en hoe je welke kleuren kon krijgen door te mengen. We deden daarna een klein testje en de kinderen hadden het echt door. Tijd dus om een tekening te laten maken en het te laten proberen. De resultaten waren prachtig. De kinderen hadden er echte kunstwerkjes met veel kleur van gemaakt. En dit alleen maar met de kleuren blauw, geel en rood. Was fier op hen.
Na schooltijd had ik besloten dat er twee kasten moesten geverfd worden want dan kunnen er materialen op school blijven. Christine en ik hadden gisteren verf gaan kopen met onze fiets. Jaja, het was grappig zicht 2 jovo’s (blanke) op een fiets. Heel het dorp stond weer even op zijn kop. Dus we konden er vanzelf aan beginnen. We kozen om op de deuren een zwart en een wit kindje te zetten. En op de laatste deur de naam van het dorp. Na drie uur hard werken zien de twee kasten er prachtig uit. Ik ben fier op het resultaat. En ik weet nu al dat de scholen er zeer blij mee gaan zijn.
Mijn besluit na deze twee dagen school is, ik heb de twee fijnste schooldagen achter de rug. De kinderen doen het bangelijk goed, ze werken samen. En doen goed wat van hen verwacht word. En ik heb eindelijk het gevoel dat ik bezig ben. We leren de kinderen nu op een speelse manier iets aan. Voel me er goed bij.

Nu nog een dikke zoen van jullie plaatselijke verslaggeefster
Tineke

Leuke weetjes:
- Mijn buikpijn is zo goed al altijd weg.
- Het school is echt super, voel mij net op chirokamp
- Ik ben bijna illegaal in ghana. (ga direct mijn visum verlengen)
- Geen zwempartij voor mij vandaag
- Ik krijg een echte leerkrachten jurk. Mooi blinkende beige jurk (sexy hoor)
- ….