Een kort berichtje…

Hanne, Sara en Kim zijn hier heel aangekomen en hadden enkele leuke dingen bij. Waarvoor dank aan degene die het hebben meegegeven. Ik hoop dat jullie het verstaan dat ik niet de tijd heb om ieder persoonlijk terug te schrijven. Het deed in elk geval zeer goed!!

Wat heb ik nog gedaan sinds vorig bezoekje:
Sinds woensdag is er al wat veranderd aan de container. Ze hebben hem opengedaan om te zien wat er allemaal inzit. Zo konden ze zien dat alles wel tweedehans was en dat het ook naar de scholen, weeshuis, kliniek gaat.

Het regenseizoen is begonnen en dit als de andere drie meisjes zijn aangekomen. Het regent hier soms, allé als we geluk hebben 3 keer in de week. En dit duurt dan max 30 minuten, maar de regen die eruit komt is een massa. Je hebt hier dan allemaal kleine zwembadjes. Grappig hoor, maar de mensen zijn er zeer blij mee.

Stukjes uit het verslag vanaf woensdag.
Woensdag was een relaxte dag, ik had dinsdag voorgesteld om Mousi mee te nemen naar het zwembad. Het zou ons elk 3 euro kosten en zij zou iets doen wat ze nog nooit had gedaan. We vroegen het haar dan. Het was het kleinste meisje dat er bestaat, ze kroop onder tafel van gelukkigheid. Woensdag was voor haar dan ook een dag om nooit te vergeten. We vertrokken eerst met de trotro, toen gingen we naar internet waar ze op mocht maar niet echt durfde. En dan het zwembad, Mousi durfde er zeer snel in. Ze genoot echt. Toen we ze lieten drijven viel ze zomaar achteruit en kreeg ze een borrel binnen. Het duurde even voor ze het terug deed, maar ze deed het.
Eenmaal terug thuis kreeg ze heel hard naar haar oren omdat ze zo laat was. Vond het echt erg. Van al het gelach en gedaan bleef er niet veel meer over. De cultuur hier is nog steeds zeer vrouw onvriendelijk, ze zijn hier niets waard. Vind dat wel zeer erg, ik hoop dat ze toch een beetje leren van ons dat vrouwen hier ook iets worden.

Donderdag gingen Christine en ik samen naar school. De twee andere meisjes mochten deze keer naar Accra om alles te regelen. Christine en ik hebben ons zalig geamuseerd. Eerst gingen we naar Fesi waar we gingen vertellen dat we later terug kwamen. Maar we mochten niet vertrekken voor we mee gemarcheerd hadden. Dit deden we in het begin dan ook zeer braaf. Maar na één toertje hadden we er genoeg van en deden we met de kinderen ochtendgymnastiek onder vel gelach van de leerkrachten. Ze oefenen dit nu al omdat op 6 maart 2007 Ghana 50 jaar bestaat. Er wordt dan een groot feest gegeven voor alle scholen, en de kinderen moeten hier marcheren. Dus wij ook, zie er naar uit, zal wel iets groots worden.
Eenmaal in Agbenoxoe aangekomen legde we het bij hen ook uit dan we maar even bleven, we deden estafette met het vierde en vijfde. We lieten ze kruiwagentje doen, rollen, iemand overdragen en om ter snelste van klein naar groot gaan staan. De kinderen waren zeer enthousiast en werkte zeer goed samen. Het lijkt of ze stilletjes aan meer respect voor elkaar krijgen.

Vrijdag ging ik met Hanne, Sara en Kim op shok. We begonnen met de school van Fesi, ze werden daar zeer goed ontvangen. De kinderen genoten dat er nog meer blanke waren. Tevens vertelde deze meisjes dat ze kasten lieten maken voor elke klas. Dit vonden de leerkrachten dan ook super.
Dan naar de koning voor een gewaad af te geven en voor het goede nieuws van de kasten te vertellen, hij was zo onder de indruk dat we zaterdag moesten terug komen. Verder moesten we daar natuurlijk nog eens palmwijn drinken. De school Agbenoxoe deed iets koeler over de kasten, maar waren er zeker ook zeer blij mee. De meisjes hebben iets prachtigs gedaan.
Als laatste gingen we dan vissen op het Volta meer, we moesten met vier in een kleine kano kruipen. We mochten niet wiebelen en er zat een lekje in. Dus gevolg scheppen die handel. Hanne had haar handen er goed mee vol. Na een dik kwartiertje vroeg ik om terug te keren, want de zon brandde echt wel hard. Dit deden ze dan ook, we zagen immers al rood. Thuis gekomen, begonnen we mijn vlechtjes eruit te halen, het gevoel van je haar te kunnen wassen deed zalig. Weet nog niet of ik ze er terug ga laten inleggen. We zien wel.

Zaterdag ging ik met Hanne, Sara en Kim de hoogste berg van Ghana beklimmen. Jolien en Sally hadden dit al eens geprobeerd maar het was hen niet gelukt. Dus met een klein hartje begonnen we eraan. Maar toen we de eerste keer ruste zei Franklin dat we bijna in de helft zaten en dat we al verder waren den de twee andere meisjes. Dit gaf ons extra moed en gingen onze toch verder. Na veel gezweet, rode gezichte en af en toe eens ruste geraakte we boven. Het uitzicht was zeer zeer mooi. Spijtig genoeg hebben we er niet lang van kunnen genieten want de muggen vielen ons aan. We vertrokken dan snel weer aan onze aftocht. Die verliep iets moeizamer, de muggen bleven ons achtervolgen, de benen werden elastieken en ons poepen werden vuiler van te vallen maar we zijn beneden geraakt. We waren allemaal zeer euforisch dat we het hadden gedaan. Na een tocht van drie uur begonnen we aan een nieuwe tocht van een uur naar de watervallen. Dit was zalig, eindelijk het zweet eens van me afspoelen en afkoelen.
Eenmaal thuis een douche, eten en naar de Koning van Fesi. Daar kregen we parels van de koninklijke familie. Het betekend zeer veel. We zijn dus opgenomen in de Koninklijke Familie en zijn Koninginnen van Fesi.
En dan moe en voldaan mijn bed in, dit bleef echter niet zo lang duren. Na drie uurtjes werd ik wakker met zeer veel buikpijn. Ik vluchtte dan naar het toilet. Daar kreeg ik overgeef en diaree aanvallen. Deze hebben heel de nacht door geduurd. Nu zit ik in mijn bed een beetje beter te worden. Ik heb alleen nog maar cola zonder gas gedronken, als het morgen niet beter is begin in een antibiotica kuur. Wil van die lastige buik vanaf.

Voila, had niet zoveel zin om te typen, maar je hebt iets te lezen gehad e.

Een dikke kus van de plaatselijke verslaggeefster

Tineke

Natuurlijk nog een paar leuke weetjes:
- 6 maart bestaat Ghana 50 jaar
- Nog 10 dagen en mijn mama komt eraan.
- Ik mis jullie !!
- Mijn darmen roepen voor het toilet, ik vertrek voor het te laat is. (ik was niet te laat)
- Als je dingen van hier wil weten, moet je het maar vragen en ik probeer ze wel te antwoorden.