Weer een bezoekje aan Ho met de trotro...

Na mijn bezoekje aan internet ging ik toch zwemmen e. Ja, ben bij het zwembad geraakt heb gezwommen maar wat er toen gebeurde raden jullie nooit … .
Ik ben moeten gaan lopen aan het zwembad (en nee niet voor ambetante mensen) voor donkere wolken en gedonder. Het leek of het ging beginnen stormen en regenen. Naar onze weg naar de trotro begon het te regenen. De tien druppels die ik voelde hebben nog nooit zo goed gevoeld. En de geur die erbij kwam was helemaal zalig. Nooit gedacht dat ik zo blij ging zijn met enkele druppel regen.
Toen een heus avontuur met de trotro. We hadden er binnen de minuut ééntje. Bleek er een speciale te zijn. Er was plaats voor 15 man. We begonnen met de chauffeur en zijn hulpje dat de mensen sprokkelt. En wij met vier dus zes mensen. Na drie minuten zaten we al met 12 en na tien minuten met 22. Ja, je had mij moeten zien zitten. Ik voelde mij echt geplet. Maar het plezier werd er niet minder op. Christine en ik hadden er niets minder op gevonden om te beginnen zingen. We zongen het liefje: Er kan nog meer bij … , 20 kleine mensjes zaten in een trotro eentje wilde eruit, en toen waren we maar met 19. Eén minuut later wilde er 2 weer bij, … . Nadien als we verwelkomden we de mensen met een liedje. De mensen keken dan ook raar. Maar de rit ging heel vlot voorbij.

Donderdag (stukje uit verslag)
We (Sally en ik) zijn eerst naar Class vier gegaan. De leerkracht was te laat, maar dat belette ons niet om al te starten. We namen de kinderen mee naar buiten, en legde uit wat van hen verwacht werd. De kinderen moesten eerst een omtrek van hun hand maken en dan lijm op de lijnen doen en daarna zand. De verwondering die ze in hun gezicht hadden, was mega fijn. De tongetjes uit hun mond spraken boekdelen, het waren precies een stel kleuters. Ze waren dan ook zeer fier op hun resultaat. Ze hielpen elkander zeer goed, en ik heb geen enkele keer moeten zeggen dat ze elkaar niet mochten slagen of duwen ofzo. Dus zeer fijn. Na de pauze gingen we dan naar de kleuterklas. We besloten om daar hetzelfde te doen. Alleen wisten we dat we hier meer moesten begeleiden, de kleuterjuffen reageerde zeer enthousiast. De kleuters vonden dat we konden toveren. Elke kleuter vond het magnifiek om zijn hand te omtrekken. Ze deden dit zelfs in het zand op de grond. Ze waren er echt door gefascineerd. De lijm en het zand maakte het helemaal kompleet.
Na de middag lunch namen we class vijf. Hier speelden we terug tikkertje onder de benen en een vertrouwensspelletje. Het viel mij zeer snel op dat de kinderen elkaar zeer goed vertrouwen. De klas moest in twee rijen gaan staan en de kinderen moesten elkaar armen vastnemen. Zo kon er één kind van de klas over kruipen. De kinderen deden dit zonder problemen, niemand zei; ik durf niet of … . Dit zou in België niet waar zijn. Nadien thuisgekomen en ik wilde mijn koorts eens meten omdat ik al de hele dag buikpijn had en misselijk was. En ja, ik had koorts. Ben dan in mijn bed gekropen en wat geslapen. ’s Avonds iets ingenomen en terug mijn bed in.

Maar vrijdag was de koorts nog niet volledig verdwenen. Dus dan maar een dagje thuis blijven. Het deed trouwens zeer goed om eens een dagje volledig alleen te zijn. Ondanks het ziek zijn, deed het echt goed. Veel geslapen, wat pilletjes genomen en nog geslapen werd het zaterdag (stukje uit verslag)
Ik was vroeg wakker, koorts verdwenen alleen de maagpijn niet. En nu nog steeds niet. (komt van al dat slapen van vrijdag) en begon dus een filmpje te zien. Heb wel geteld 7min 21 sec gezien. En dan stond Franklin naast me om te zeggen dat we zo spoedig mogelijk na het ontbijt naar de Koning van Agbenoxoe moesten. Want deze man zou ons kunnen helpen bij de container. Met andere woorden, maak de andere meisjes wakker zodat jullie kunnen eten en we kunnen vertrekken. Ik deed dit dan ook. Na een goed uurtje zaten we dan bij de koning. Daar werd de hele traditie gedaan, voorstelling, wie is de oudste, … . Nadien kregen we palmwijn. Dit is een oude traditie van vroeger toen ze nog alle te voet moesten doen, toen kregen de mensen water om hun voeten te zuiveren. En nu krijg je er palmwijn voor. Klinkt al wat beter hé. Omdat ik de oudste ben hier kreeg ik de eer om eerst te gaan. Mijn kommetje zat helemaal vol, ondanks mijn vriendelijk verzoek om niet te veel in te schenken. Eerst moet je een beetje om de grond kieperen. Dan de rest leegdrinken wat tevens heel hard naar spek en alcohol proefde. Als laatste moest je het lekje dat er nog inzat terug op de grond kieperen. De drie andere meisjes hadden meer geluk en kregen maar een vierde van het kommetje.
Het hele gevolg van dit gebeuren was: Christine hoofdpijn, Sally buikpijn, Jolien geen neven effecten en ik een beetje wihieee. Na dit gebeuren mochten we dan vertrekken richting koning van Fesi. Want als je langs de ene gaat moet je ook langs de andere gaan. Na weer heel de tralala van voorstellingen en hoe gaat het, … moesten we geen palmwijn drinken. Ze begrepen het dat we niet zo goed kunnen tegen de alcohol en dat ze geen zatte meisjes wilde. Probleem van de baan. Als laatste vroeg deze man of ik maandag mee naar Accra ging met Franklin. Hij vond dit beter, en hij was niet alleen. Zo hebben we erna dan besloten dat Christine en ik mee naar Accra gingen.
Dit betekende dat ik weer een dag niet naar school zou gaan, maar als de container er mee in orde zou komen. Leek het ons dat wel waard te zijn.

Zondag geluierd en mentale voorbereiding voor maandag. En dit leek gegrond te zijn.
Na een uitstapje van 17 uur !! JA u leest goed. Waarvan meer dan 10 uur trotro en taxi was. Zijn we een kleine , grote stap verder.
We zijn langs het bureau geweest waar ik geprobeerd heb een gedetailleerd lijst te geven. Maar dit is niet simpel als er maar twee mensen dit op voorhand hadden gedaan ( geen verwijt naar andere). Maar er is een lijst, hij zal niet volledig juist zijn. Deze hebben ze dus nodig als de inklaring niet gratis kan gebeuren. Wat nu blijkt te zijn, maar wat ik toen nog niet wist. Nog langs een doctor … . Deze zou ons vandaag (dinsdag) voor elf uur laten weten of het in orde zou komen. We hebben om 14.30 telefoon gekregen dat het heel lang zou duren. Dus hebben we besloten om de container te laten openen, en het gerief te laten controleren.
Welke dag dit zal gebeuren, is nog een raadsel maar vermoedelijk eind deze week…….

Overmorgen, dus voor jullie morgen want ik type de tekst op voorhand, zijn Hanne, Kim en Sara er. En dan ga ik met hen een beetje het land verkennen. Ik kijk er echt naar uit, en ik hoop dat ze enkele briefjes bij hebben. Als je er nog geen gegeven hebt, moet je maar vlug iets schrijven, knutselen en aan mijn mama bezorgen want zij komt ook nog. Zij vertrekt 22 februari. Wat trouwens ideaal is met mijn verjaardag (26 februari). Hihi, ja het is een tip. Het is niet omdat ik niet in België ben dat je hem moet vergeten. Dus voor 20 februari ’07 een briefje, klein cadeautje bezorgen op mijn thuis adres. Laagland 115 te brasschaat.

Nu ga ik lekker ontspannen, een plonsje, een kleurtje opdoen aan het zwembad. Want wil jullie jaloers maken met mijn mooie gebruinde huid. Eigenlijk doen we dit om energie op te doen voor de volgende periode, want het is best allemaal vermoeiend.

Dikke zoen
U bijna jarige !! verslaggeefster ter plaatste vanuit Kpando.

Tineke

Leuke weetjes:
- 6 maart bestaat ghana 50 jaar
- mijn scheten stinken opt moment niet normaal hard
- Op de website ghanameisjes.wordpress.com loopt er een wedstrijd. Moet je zeker meedoen. De prijs wil je hebben.
- Ik ben jarig op 26 februari en vind briefjes, … Zeer leuk.
- Ik ben zeer nieuwsgierig. (Wil persé weten wat Wout voor mij heeft geregeld)
- 10 februari zit ik in de helft.